28-8-2009
လမ္းခြဲၾကရေတာ့မယ္တဲ့
ဒီေန႔လား နက္ျဖန္လား မသိ
ဆံုေတြ႔ခဲ့တဲ့ တစ္ဘ၀တာအတြင္းမွာ
(ဒီခႏၶာအေပၚမွာ) ဘာမ်ား လိုအပ္ခဲ့လို႔လဲ
အရာရာ စိတ္တိုင္းက် ျဖစ္ေစခဲ့တာပါ…။
ငါ… ဘာလို႔မ်ား တံုးအခဲ့ပါလိမ့္
ဒီခႏၶာၾကီးကို ယုယၾကင္နာခဲ့သမွ်ဟာ
နာက်င္ေၾကကြဲရဖို႔ခ်ည္းပါလား
ပိုင္ဆိုင္တယ္ ထင္ထားမိေပမယ့္
အစကတည္းကိုက မရခဲ့တာပဲကြယ္…
ပိုင္ရွင္ရွိေနမွန္းလည္းမသိ
ျပန္အပ္ရမွာကိုလည္း မျမင္မိတဲ့
အမွတ္မရွိ အလိုက္မသိတတ္တဲ့ ငါက
ဆင္းရဲသစ္ေတြကိုပဲ အခါခါ သာယာမိ
ဘယ္အခ်ိန္မွမ်ား ေရငတ္ေျပပါ့မလဲ…။
အရႈံး အျမတ္ကို သံုးသပ္ၾကည့္တာ
အရင္းေတာင္ မရခဲ့ဖူးေပမယ့္
ဒီအရႈံးေတြမွာပဲ ေပ်ာ္၀င္ေနမိေတာ့
ရုန္းမရတဲ့ ၾကိဳးေတြကပဲ ရစ္ပတ္
ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းကႏွိပ္စက္လို႔ ျဖတ္ဖို႔ခက္ၿပီေလ…။
သစၥာဆိုတာ အမွန္အတိုင္းျမင္ျခင္းတဲ့…။
၀ိုးတ၀ါးမဟုတ္တဲ့ အသိေတြၾကားမွာ
ငါ… ရႈံးခ်က္ေတြလည္း မနာခ်င္ေတာ့ပါဘူး
ဒုကၡကိုလည္း မတြယ္တာခ်င္ေတာ့ပါဘူး
အဆံုးမရွိတဲ့ ဘ၀ပင္လယ္က ရုန္းထြက္လို႔
ေအးခ်မ္းတဲ့ သံသရာဖ်က္လမ္းကိုပဲ ဆက္လွမ္းပါရေစေတာ့…။
ဓမၼရနံ႔ဘေလာ့မွ
ကူးယူးေဖၚျပပါသည္
Friday, August 28, 2009
အရႈံးရဲ႕ အျမတ္...။
Wednesday, August 12, 2009
ေအးခ်မ္းမႈကို မလဲႏိုင္ပါ
12-8-2009
ျမန္မာႏိုင္ငံ ေအာက္ပိုင္းက ၿမိဳ႕ တစ္ၿမိဳ႕မွာ မိမိ သီတင္းသံုးေနစဥ္ နယ္စပ္က ရြာေလး တစ္ရြာမွာ ေက်ာင္းမေနႏိုင္တဲ့ ကေလးေတြကို ဘာသာျခားေတြက ေခၚသြားၿပီး သူတို႔က ေက်ာင္းထားေပးတယ္ တဲ့။ အဲဒီလိုနဲ႔ပဲ ကေလးေတြဟာ ဘာသာျခားေတြဆီ ေရာက္သြားၿပီး ကိုယ့္ ဗုဒၶဘာသာ ကေန ဘာသာျခားေတြ ျဖစ္သြားကုန္ၿပီ တဲ့။
အင္း…ၾကားလိုက္ရတဲ့ သတင္းကေတာ့ ကိုယ့္အမ်ဳိး၊ ကို္ယ့္ဘာသာ ေပ်ာက္ေတာ့မယ့္ ကိန္း ဆိုက္ေနပါ ေပါ့လား။ အဲဒီ ရြာမွာ ရွိၾကတဲ့ ဘုန္းႀကီးေတြက ဘာမ်ား လုပ္ေနၾကပါလိမ့္။ မျဖစ္ေသးပါဘူး။ အဲဒီကိစၥ မိမိႏိုင္တဲ့ ဘက္က လုိက္လုပ္ဦးမွပဲ။ အဲဒါနဲ႔ မိမိသည္ အဲဒီ နယ္စပ္ရြာက ရြာခံ သီလရွင္တစ္ပါးကို လိုက္စံုစမ္း ေတာ့တယ္။
ေဟာ… ေတြ႕ပါၿပီ။ ေစ်းႀကီးထဲမွာေလ။
“ဆရာေလး… ဘာေတြ၀ယ္ေနတာတုန္း”
“တပည့္ေတာ္ရဲ႕ ေက်ာင္းမွာ ရွိတဲ့ ကေလးေတြအတြက္ ဆန္နဲ႔ ကုန္ေျခာက္ ေလးေတြ ၀ယ္ေနတာပါဘုရား”
“ကေလးေတြက ဘယ္ကတုန္း ဆရာေလးရဲ႕”
“တပည့္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ရြာနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ေဒသက မိဘမဲ့ ကေလးေတြနဲ႔ ေက်ာင္းမေနႏိုင္တဲ့ ကေလးေတြကို ေခၚလာၿပီး ေစာင့္ေရွာက္ထားတာပါ”
“အင္း… ကေလးေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ထားတာ ဆိုေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့ ဆရာေလး။ အခု ေစ်း၀ယ္ၿပီးလို႔ ဆရာေလးရဲ႕ သီလရွင္ေက်ာင္းကို ျပန္ေတာ့ မလို႔လား?”
“မွန္ပါဘုရား”
“ဒါဆို အေတာ္ပဲ။ ဦးပဥၨင္းလည္း ဆရာေလးကို လိုက္ရွာေနတာ။ ဆရာေလး မသယ္ႏိုင္တဲ့ ပစၥည္းေတြ ဦးပဥၨင္းကို ေပး”
မိမိလည္း ဆရာေလး ဆီက ေစ်း၀ယ္ပစၥည္း တခ်ဳိ႕ကို ကူသယ္ရင္း ေစ်းအထြက္ အေပါက္မွာ ဘာသာျခား သီလရွင္ တစ္ဦးလည္း ေစ်း၀ယ္ၿပီး ျပန္ထြက္ အလာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ အဲဒီ ဘာသာျခား သီလရွင္ ၀ယ္ထားတဲ့ ပစၥည္းေတြကို ကၽြႏ္ုပ္ျမင္လိုက္ရတယ္။ အိုဗာတင္းဘူးေတြ၊ မိုင္လိုဘူးေတြ၊ ဘီစကစ္ မုန္႔ထုပ္ေတြ၊ ၿပီးေတာ့ တန္ဘိုးႀကီးတဲ့ စားစရာေတြခ်ည္း ပါလား။
မိမိကလည္း ကိုယ့္ဆရာေလး ၀ယ္ထားတဲ့ ေစ်းပစၥည္းေတြကို အခုမွပဲ ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကေလးေတြကို ေကၽြးဖို႔ ေစ်းေပါတဲ့ ဆန္ၾကမ္းနဲ႔ ေစ်းသက္သာတဲ့ အာလူး၊ ငရုပ္၊ ၾကက္သြန္တို႔ပဲေပါ့။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ ဆရာေလးကို ေျပာလိုက္တယ္။
“ဆရာေလးက ေစ်းသက္သာတဲ့ စားစရာေတြပဲ ၀ယ္ၿပီး ကေလးေတြကို ေကၽြးႏိုင္တာလား။ ဟိုက ဘာသာျခား သီလရွင္ကေတာ့ ၀ယ္ထားတာ အေကာင္းစားေတြ ပဲေလ”
“ဟုတ္ပါတယ္ဘုရား… အဲဒီ ဘာသာျခား သီလရွင္ရဲ႕ ေက်ာင္းက တပည့္ေတာ္ရဲ႕ ေက်ာင္းနဲ႔ သိပ္မေ၀းပါဘူး ဘုရား။ သူတို႔က ေငြတတ္ႏိုင္ေတာ့ သူတို႔ ကေလးေတြကို အေကာင္းစားေတြခ်ည္းပဲ ေကၽြးၾကတယ္ေလ”
အင္း… ဘာသာျခား သီလရွင္မွာ ေငြေတြေတာ္ေတာ္ ေပါတာပဲ။ သူတို႔မွာက အလွဴေငြေတြ မ်ားမ်ား ရတယ္ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာလည္း ဗုဒၶဘာသာ သူေဌးေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ သူတို႔ရဲ႕ ေငြေတြကို ဘယ္ေနရာေတြ မွာမ်ား သြားၿပီး အသံုးခ်ေနၾကလဲ မသိပါဘူး။ အခုလို သာသနာျပဳ လုပ္ငန္းေတြကို လုပ္ေနၾကတဲ့ သီလရွင္ေလးေတြ ကိုလည္း ဒကာ၊ ဒကမေတြက လွဴဒါန္းၾကရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ လို႔ မိမိ ေတြးေနမိတယ္။
“ဆရာေလးရဲ႕ ေက်ာင္းကလည္း ေဆာက္တုန္းပါလား”
“မွန္ပါ… တပည့္ေတာ္လည္း အလွဴခံ ရတဲ့ ၀တၳဳေငြေလးေတြကို စုေဆာင္းၿပီး ဒီလို ေက်ာင္းငယ္ေလး ျဖစ္လာေအာင္ ႀကိဳးစား ခဲ့ရတာပါ ဘုရား”
“ေအး…ဦးပဥၨင္း ဆရာေလးဆီကို ႂကြလာရတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ ဆရာေလး တို႔ရဲ႕ နယ္ဘက္ျခမ္းမွာ ဘာသာျခား သာသနာျပဳေတြက ေက်ာင္းမေနႏိုင္တဲ့ ကေလးေတြကို ေက်ာင္းထား ေပးေနတယ္ လို႔ ၾကားတယ္”
“တပည့္ေတာ္လည္း ၾကားပါတယ္ ဘုရား။ တပည့္ေတာ္က ရြာေတြ ဆင္းၿပီး ကေလးေတြကို ေခၚခ်င္ေပမဲ့ ေငြက မတတ္ႏိုင္ေတာ့ ရွိတာေလးနဲ႔ပဲ ရုန္းကန္ေနရတာ ဘုရား”
“ဟုတ္ၿပီ… ေငြက ဦးပဥၨင္းရဲ႕ ဒကာတစ္ေယာက္မွာ အကူအညီေတာင္းၿပီး ဦးပဥၨင္းနဲ႔ ဆရာေလး အဲဒီ ရြာေတြကို ဆင္းၿပီး ကေလးေတြကို သြားေခၚရေအာင္”
“ၾကားရတာ ၀မ္းသာစရာပဲ ဘုရား။ တပည့္ေတာ္က ကေလးေတြကို ဆင္းေခၚခ်င္ေနတာ ၾကာၿပီ ဘုရား။ အခ်ိန္ၾကာလာရင္ အဲဒီ ရြာေတြက ကေလးေတြဟာ ဘာသာျခားေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီးေတာ့ ေနာက္ဆိုရင္ ရြာမွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတာင္ ရွိမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ဘုရား”
မိမိလည္း ဆရာေလးရဲ႕ စကားကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ သိပ္ကို ေလးစားသြားတယ္။ တို႔သာသနာမွာ ရွိၾကတဲ့ သီလရွင္ေတြမွာလည္း အဲဒီလိုမ်ဳိး အမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ သာသနာကို ခ်စ္တဲ့ စိတ္ေတြ ထက္သန္ၾကရင္ သာသနာအတြက္ တစ္ဖက္တစ္လမ္းက သိပ္ကို အကူအညီ ရတာေပါ့။
ဒကာတစ္ေယာက္ကို အက်ဳိးအေၾကာင္း ရွင္းျပေတာ့ အဲဒီ ဒကာကလည္း ေစတနာ ပါပါနဲ႔ပဲ လိုအပ္တဲ့ ၀တၳဳေငြကို လွဴေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီလို ဒကာမ်ဳိးေတြလည္း သာသနာမွာ အမ်ားႀကီး လိုအပ္တာပဲ။ ဘုန္းႀကီးဆိုတာ ကိုယ္ပိုင္ စီးပြားေရးမွ မရွိတာ။ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ လွဴဒါန္းမွပဲ အဆင္ေျပၾကတာပဲေလ။
မိမိႏွင့္ သီလရွင္လည္း နယ္စပ္က ရြာတစ္ရြာကို ေရာက္သြားၿပီ။ ဆရာေလးကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ေဆြမ်ဳိးအိမ္မွာ တည္းေနၿပီးေတာ့။ ကၽြႏ္ုပ္ကေတာ့ အဲဒီရြာရဲ႕ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ သီတင္းသံုးရတယ္။ ရြာေက်ာင္းက ဆရာေတာ္နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္တယ္။
“ဆရာေတာ္တို႔ ရြာဘက္ျခမ္းေတြမွာ ဘာသာျခား သာသနာျပဳေတြက ေက်ာင္းမထားႏိုင္တဲ့ ကေလးေတြကို ေက်ာင္းေတြ ထားေပးဖို႔ ေခၚေဆာင္ သြားၾကတယ္ လို႔ ၾကားတယ္ ဘုရား”
“ေအးေလ… ဒီလိုပဲ သူတို႔က ေခၚေနၾကတာပဲ”
ရြာေက်ာင္းဆရာေတာ္ရဲ႕ စကားကို ကၽြႏ္ုပ္ၾကားလိုက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ဟာ မိမိေက်းရြာရဲ႕ ဗုဒၶသာသနာ ထြန္းကားျပန္႔ပြားေရး လုပ္ေဆာင္ေနရာမွာ အားနည္း ေနေသးတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
“သူတို႔က အဲဒီလိုပဲ ေခၚေနၾကတာ ဆိုတဲ့ စကားနဲ႔ ဒီအတိုင္း ေနလို႔ မရဘူး ဆရာေတာ္။ တပည့္ေတာ္တို႔ကလည္း ႏိုင္တဲ့ ဘက္က ကိုယ့္ကေလးေတြကို စည္းရံုးၿပီး မိမိဘာသာ သာသနာရဲ႕ အႏွစ္သာရကို အေပၚယံကပဲ သိဖို႔မဟုတ္ဘဲ စိတ္ထဲမွာ ေလးေလးနက္နက္ သိေအာင္ လုပ္ေပး ၾကရမွာက တပည့္ေတာ္ တို႔ရဲ႕ တာ၀န္ပဲေလ… ဘုရား”
ရြာေက်ာင္းက ဆရာေတာ္ကို မိမိက ျပန္ၿပီး ဆရာလုပ္ေနသလိုေတာ့ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆရာေတာ္ကို မေလွ်ာက္လို႔ ကလည္း မျဖစ္ဘူးေလ။ “အင္း… ဒါနဲ႔ တပည့္ေတာ္ တစ္ခုေလာက္ ေလွ်ာက္ပါရေစဘုရား။
ဆရာေတာ္တို႔ ရြာေတြမွာက တစ္ျခား ဘာသာျခားေတြေရာ ရွိေနၾကတယ္ ဆိုေတာ့ ဘာသာမတူတာ အခ်င္းခ်င္း အိမ္ေထာင္ ျပဳတာေတြေရာ ရွိၾကလား ဘုရား?”
“ရွိပါတယ္ ဘုရား”
“ဒါဆိုရင္ အဲဒီလို ဘာသာျခားနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္တဲ့ လူငယ္ေတြက ဆရာေတာ္ရဲ႕ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို လာေသးလား ဘုရား?”
ရြာေက်ာင္းက ဆရာေတာ္ကေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္ေမးတာကို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ျပန္ေျဖေပးပါတယ္။
“ဗုဒၶဘာသာ လူငယ္ေတြက ဘာသာျခားေတြကို အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္ရင္ သူတို႔ အိမ္ေထာင္ဖက္ ဘာသာျခားေနာက္ကိုပဲ လိုက္သြားၾကတာပါပဲ။ ဟိုဘက္ ဘာသာျခားက ေျပာတယ္ တဲ့ေလ။ သူတို႔ကို အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္ ဆိုရင္ သူတို႔ ဘာသာကိုပဲ ကိုးကြယ္ရမယ္တဲ့။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းနဲ႔ေတာ့ အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြားတာေပါ့”
“အဲဒီေတာ့ တပည့္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဗုဒၶဘာသာ လူငယ္ေတြကလည္း ဘာသာျခားကို ေျပာင္းသြားေရာလား ဘုရား”
“မွန္ပါ… ေျပာင္းကုန္တာပဲ ဘုရား”
“ဒါဆိုရင္ တပည့္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဗုဒၶဘာသာ လူငယ္ေတြမွာ ဘာသာေရး အႏွစ္သာရ မရွိၾကတာ အထင္အရွား ျဖစ္ေနၿပီေပါ့ ဆရာေတာ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ …ဘာသာျခားရဲ႕ ေနာက္ကိုပဲလိုက္ၿပီး လူေရာ ကိုးကြယ္မႈပါ ေျပာင္းသြားၾကတာပဲ”
ရြာေက်ာင္း ဆရာေတာ္ကေတာ့ ေခါင္းတစ္ညိမ့္ညိမ့္နဲ႔ နားေထာင္ေနေတာ့တယ္။
“တပည့္ေတာ္က အခု ဒီရြာကို လာတာက ဒီရြာမွာ ေက်ာင္းမေနႏိုင္တဲ့ ကေလးေတြကို ေက်ာင္းထားေပးဖို႔ လာေခၚတာပါ ဘုရား။ ႏို႔မို႔ဆိုရင္ ဒီကေလးေတြဟာ ဘာသာျခားေတြပဲ ျဖစ္ကုန္ၾကေတာ့မယ္ ဘုရား”
“အရွင္ဘုရားက ေက်ာင္းထားေပးမယ္ ဆိုေတာ့ ဘယ္မွာမ်ား ထားေပးမွာတုန္း”
“တပည့္ေတာ္ရဲ႕ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ ပညာေရး ဘ/က ေက်ာင္းမွာပါ”
“ဒါဆို တပည့္ေတာ္လည္း အရွင္ဘုရားအတြက္ ႏိုင္တဲ့ဘက္က ကူညီရမွာေပါ့”
“ေက်းဇူးပါပဲ ဘုရား”
မိမိလည္း သီလရွင္နဲ႔အတူ ေက်းရြာေတြ တစ္၀ိုက္မွာ ခရီးထြက္ေတာ့တယ္။ ရြံ႕ေတာထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရတဲ့ အခါလည္း ရွိ။ ေတာတိုးၿပီး ေတာင္ေပၚကို တက္ရတဲ့ အခါလည္း ရွိ။ မိုးရြာလို႔ တစ္ေနကုန္ မိုးစိုခံၿပီး တစ္ရြာမွ တစ္ရြာကို ေျခက်င္ခရီး ႂကြရတဲ့ အခါလည္း ႂကြရတာေပါ့။ သာသနာျပဳ ခရီးစဥ္ေတြဟာ တစ္ခါတေလ ဒီလိုပဲ ခရီးၾကမ္း ထြက္ၾကရတာပါပဲ။ ကၽြႏ္ုပ္ကေတာ့ သာသနာ ျပဳေနရတာေလးကိုပဲ စဥ္းစားရင္း ဘယ္ေလာက္ပဲ ပင္ပန္းပင္ပန္း ပီတိေတြ ျဖစ္ေနရတာပဲ။
မိမိႏွင့္အတူ ရြာသားေတြေရာ ဆရာေလးပါ မၿငီးမျငဴဘဲ တက္တက္ႂကြႂကြ ရွိၾကတယ္။ မိမိက ရြာသားေတြနဲ႔ ဆရာေလးတို႔ကို ၾကည့္ၿပီး သာသနာခ်စ္စိတ္ ထက္သန္တာေလးကို ေလးစား ဂုဏ္ယူေနမိတာ။
မိဘမဲ့ ကေလးေတြ၊ ဆင္းရဲၿပီး ေက်ာင္းမေနႏိုင္တဲ့ ကေလးေတြကို စည္းရံုးၿပီး အျပန္မွာ စက္ေလွနဲ႔ ကၽြႏ္ုပ္ရဲ႕ ဘ/က ေက်ာင္း ရွိရာ ၿမိဳ႕ကို ျမစ္ေၾကာင္းအတိုင္း စုန္ဆင္းခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းဖြင့္စ ရာသီ ဇြန္လပိုင္းက ျမန္မာႏိုင္ငံ ေအာက္ပိုင္းမွာ မိုးက ႀကီးတတ္တယ္ေလ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ စီးလာတဲ့ စက္ေလွေလးကလည္း မိုးကို အံတုၿပီး ခရီးႏွင္ေနတာပဲ။
စက္ေလွထဲမွာ မိုးေရေတြ စိုရြဲေနတဲ့ကၽြႏ္ုပ္ ကေတာ့ မိုးေရေတြ စိုေနတာကို ဂရုမထားႏိုင္အား။ မိုးတိမ္လိပ္ေတြ၊ လွ်ပ္စီးေတြက ကၽြႏ္ုပ္ကို ၿခိမ္ေျခာက္ေနတာလည္း မမႈ။ မိုးေရ မိုးစက္ေတြရဲ႕ ေအးျမမႈထက္ မိမိရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ပိုၿပီး ေအးျမစရာေတြ ရွိေနတာကိုး။
အဲဒါက…မိမိနဲ႔ အတူပါလာတဲ့ ကေလးေတြဟာ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ဗုဒၶသာသနာရဲ႕ အႏွစ္သာရေတြကုိ သိၾကၿပီး ဗုဒၶရဲ႕ အဆံုးအမေတြကို ေလးစား လုိက္နာၾကလိမ့္မယ္။ လိမၼာ ယဥ္ေက်း ကေလးေတြျဖစ္လာၾကလိမ့္မယ္။ သူတို႔ေလးေတြဟာ သာသနာ့ အာဇာနည္ေလးေတြ ပါလား။ကၽြႏ္ုပ္ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ အဲဒီလို ေတြးၿပီး ေနရတာေလးကိုက မိုးေရက ေအးခ်မ္းတာထက္ ကၽြႏု္ပ္ရင္ထဲမွာ ေအးခ်မ္းေနတာ ေလးကိုက … ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး အလဲအလွယ္ လုပ္ႏိုင္ ပါဦးေတာ့မလဲ….
ရဟန္းေတာ္တစ္ပါး
Tuesday, May 12, 2009
Visak , why is it so called?
12-5-2009
All Blessings To You!
On this very same full-moon day of the month of Vesakha (May), 2633 years ago, Siddhattha Bodhisatta was born in the Lumbini Park near Kapilavatthu ; 2598 years ago, he became a fully Enlightened One at the age of 35 under the Bodhi Tree at Buddha-Gaya ; 2553 years ago, the Buddha passed away at the age of 80 at Kusinara.
In fact, for Buddhists, Visak is of great significance for the above-mentioned three events of the Buddha; among those three too, the Enlightenment of the Buddha was the most important and significant event, since it did bring the light and freedom to the world, for this reason, he is called The Bringer of Light and Freedom. Accordingly indeed, his arising in this world was, is, and will be for the good, welfare and happiness of the multitude, for gods and men, and even for animals and beings in the lowest realms. It was on this very full-moon Day of Visak that it all started in this world and that the triumph of the Buddha himself and the world alike took place.
In reality, Visak is an adapted word for "Vesakha", which is a Pali month name. The month of "Vesakha" is called Ka Sone La in Myanmar, and usually coincides with May. This is the reason why it is so called Visak. Now the word "Visak" has become an international word, noted even on the United Nations calendar.
On this Visak Day, it is a common tradition for Buddhists all over the world to pour fragrant and pure water at the Bodhi Trees at the pagoda platforms or temples in commemoration of the Buddha or as a mark of honoring the Buddha, remembering his unique virtues and match-less qualities. In addition, Maha Paritta, some Suttas (Discourses) and Patthana are either individually or in groups chanted together with observing the precepts, teaching and listening to the Dhamma, cultivating loving-kindness and practicing meditation. In this way, on this full-moon Day of Visak, the followers of the Buddha all over the world spend their time rightly and wisely. It is on this very Visak-full-moon Day that the hearts of Buddhists are truly imbued with merit and virtues. What a marvelous, precious and lucrative Day for the Buddhists!
May You Do Good and Be At Peace on this Visak!
Sunday, March 8, 2009
Cannibalistic Jupiter ate its early moons
08 Mar 2009
THE four giant "Galilean" moons orbiting Jupiter are the last survivors of at least five generations of moons that once circled the gas giant.
"All the other moons - and there could have been 20 or more - were devoured by the planet in the early days of the solar system," says Robin Canup of the Southwest Research Institute in Boulder, Colorado.
The four Galilean moons have played a key role in the history of science - their discovery by Galileo 400 years ago provided irrefutable evidence that not all bodies orbited the Earth. But until recently, nobody had suspected that Jupiter had once had many more moons.
Astronomers have long been aware of a mystery thrown up by simulations of the way Jupiter and its moons formed, says Canup. These models indicate that the mass of the debris disc around Jupiter, from which the moons formed, was several tens of a per cent of the mass of giant planet. And yet only 2 per cent is enough to make the moons we see today.
Now Canup and her colleague William Ward believe they know why. The extra mass can be explained if other moons formed while the debris disc was still present (www.arxiv.org/abs/0812.4995). "A key process is therefore the interaction between the growing moons and the disc material still flowing in from the solar system," says Canup. This interaction would have caused the early moons to spiral in towards Jupiter and eventually be "eaten".
This would explain the discrepancy in the earlier simulations, says Canup: as one set of moons was swallowed, a new set immediately began to form. "There could have been five generations of moons," she says. "The current Galilean moons formed just as the inflow of material into the disc from the solar system choked off, so they escaped the fate of their unfortunate predecessors."
According to Canup and Ward, in each generation the total mass of the moons was the same, but the number of moons could have varied. "We think something similar happened around Saturn, where the last generation contained one giant moon - Titan," says Canup.
This could have implications for the solar system as a whole. Rocky planets may take as long as 10 million years to aggregate, chunk by chunk. The process continues long after the debris disc around the sun has blown away, so these planets would not have been at risk of spiralling inwards.
In contrast, the gaseous cores of gas giants like Saturn and Jupiter condense out of the solar debris disc very quickly via gas shrinkage. This means they would have had time to interact with the debris disc. John Papaloizou of the University of Cambridge says it is entirely conceivable that the sun may have swallowed numerous gas cores before the current stable configuration of the solar system emerged.
Wednesday, February 18, 2009
“ႏွလုံးသား ၿမိဳ႕ေတာ္” (သို႔မဟုတ္) “ႏွလုံးေရာဂါ ႏိုင္ငံေတာ္
အမ်ိဳးသမီးႏွင့္ ႏွလုံးေရာဂါ (NEJ / ၁၇ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၀၀၉၊ ေခတ္ၿပိဳင္)
-ႏွလုံးေရာဂါရေနသည့္ အေမရိကန္ အမ်ိဳးသမီးေပါင္း (၈) သန္းရွိသည္။
-ႏွလုံးေရာဂါရွိခဲ့သူ အမ်ိဳးသမီးေပါင္း (၆) သန္းရွိသည္။
-ႏွစ္စဥ္ ႏွလုံးေရာဂါဒဏ္ခံရသည့္ အေမရိကန္ အမ်ိဳးသမီးေပါင္း (၄၃၅,၀၀၀) ရွိသည္။
-အေမရိကန္ႏုိင္ငံသူေတြ အသက္ဆုံးရသည့္ အေၾကာင္းမ်ားအနက္ ႏွလုံးေရာဂါေၾကာင့္ ေသသူ (၃၂) ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိသည္။
-ႏွလုံးေရာဂါေၾကာင့္ ႏွစ္စဥ္ေသဆုံးသူ အေမရိကန္ အမ်ိဳးသမီးေပါင္း (၂၆၇,၀၀၀) ရွိသည္။
(ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၈၊ ၂၀၀၉) အထက္ပါ သတင္းစစ္တမ္းေလးကုိ ဖတ္လိုက္ရေတာ့ ကိုယ္ေတြ႔အျဖစ္ေလးကုိ ေျပးသတိရမိပါရဲ႕။ က်ေနာ္ တို႔မိသားစု ရန္ကုန္ကို ေျပာင္းၿပီး မၾကာခင္မွာ နယ္ဘက္က အသိအဂ်ၤင္နီယာ မေလးတေယာက္ ရန္ကုန္ မွာ အလုပ္လုပ္ရင္း သူ႔အေမကုိ ရန္ကုန္အလည္ေခၚတာေပါ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေက်းလက္က မိဘဆုိတာ ကုိယ့္သားသမီး ရန္ကုန္မွာ အလုပ္လုပ္တယ္၊ အလည္ေခၚတယ္ဆိုေတာ့ ေမာ္မဆုံး ေပ်ာ္မဆုံး ဂုဏ္ယူ မဆုံးေပါ့။ မိဘဆုိတာ သားသမီးလုပ္စာ စားရတာ မစားရတာထက္ သားသမီးက ကိုယ့္ကုိ ဂ႐ုတစုိက္ ရွိ တယ္ဆုိရင္ပဲ ေက်နပ္ၾကတဲ့ မဟာလူသားေတြပဲ မဟုတ္လား။
ဒီလိုနဲ႔ ရန္ကုန္တလႊား ဘုရားဖူးသြားေပါ့။ ဗမာျပည္မွာရွိၾကတဲ့ ေက်းလက္က လူႀကီးအမ်ားစု ေျပာၾကတာ ရွိတယ္ေလ “ရန္ကုန္ေရာက္ၿပီး ေရႊတိဂုံကုိ ဖူးရရင္ ေသေပ်ာ္ပါၿပီ” တဲ့။ အခုလဲ သမီးခ်စ္ မိခင္ဟာ “ရန္ကုန္ ဘုရားစုံဖူးရလုိ႔ ေသေပ်ာ္ပါၿပီ” လုိ႔ မေျပာ႐ုံပါပဲ။ အသက္ (၆၀) ၀န္းက်င္အရြယ္ မိခင္ဆိုေတာ့ အရြယ္ရွိ ေသးတယ္-လို႔ ေျပာရမွာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေက်းလက္မွာ ေမြးဖြား၊ လယ္နဲ႔ ႏြားနဲ႔ ႐ုန္းကန္ ခဲ့ရသူျဖစ္လို႔ ရန္ကုန္အျမင္မွာေတာ့ အသက္ (၇၀) ၀န္းက်င္ေပါ့။ ဘာပဲေျပာေျပာ မာဆဲသာဆဲလုိ႔ ဆုိရမွာ ေပါ့။
ဒါေပမဲ့ ဘုရားဖူးသြားရင္း အနဲငယ္ ေမာပမ္းတာကို ခ်စ္သမီးက သတိထားမိတယ္။ ဒါနဲ႔ ရြာမျပန္ခင္ မွာ ဆရာ၀န္နဲ႔ ျပေပးမယ္ေျပာေတာ့ “ညီးကလဲေအ.. ရွာရွာေပါက္ေပါက္ မလိုပါဘူး..၊ ေသြးေဆးေလး ေသာက္လိုက္ရင္ ေပ်ာက္သြားတာပဲဥစၥာ..” တဲ့။ မိခင္ရဲ႕ ၿပဳံးေနတဲ့ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ “ဒါမွ ငါ့ သမီးဟဲ့..” လို႔ လက္ခေမာင္းခတ္ မေအာ္႐ုံတမယ္ပါပဲ။ ေနာက္ေန႔မွာ မိခင္ႀကီးကုိ ေဆးခန္းပုိ႔ပါေလေရာ။ ဆရာ၀န္ႀကီးနဲ႔ျပ။ အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီး မိခင္ႀကီး က်ေနာ့အေမနဲ႔ အိမ္ေရွ႕မွာ စကားေျပာေနတုန္း အိမ္ေနာက္ ကုိလာၿပီး သမီးခ်စ္ခမ်ာ ငုိပါေလေရာ။
က်ေနာ္က အေၾကာင္းစုံကုိ ေမးလိုက္ေတာ့ “အေမ့မွာ ႏွလုံးေရာဂါ ရွိေနတယ္..” လို႔ ဆရာ၀န္ႀကီး က ေျပာတဲ့အေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပလို႔ က်ေနာ္လဲ မေနႏိုင္တာနဲ႔ “မာမာကလဲကြာ..၊ အဲဒီလို ေျပာတိုင္းသာ ငုိေနရရင္ တုိ႔တႏိုင္ငံလုံး မ်က္ရည္နဲ႔ေတာင္ ေျမာသြားႏိုင္တယ္” လို႔ ေျပာလုိက္ေတာ့၊ “အကုိကလဲ ဘာဆိုင္လို႔လဲ..” ဆုိတဲ့ က်ေနာ္အလိုခ်င္ဆုံး ေမးခြန္းေလး ထြက္လာပါေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္လဲ ရွင္းျပ လုိက္တယ္…
“ေအး.. မာမာလဲ ပညာတတ္ပဲ နားလည္မွာေပါ့။ တို႔ဆီမွာ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး.. အေရးေပါင္းစုံ အခက္ႀကဳံေနရလို႔ ကိုယ့္ဆီမွာ ဧည့္သည္လာလို႔မွ ဧည့္၀တ္မေက်ႏိုင္တဲ့ အေျခအေန၊ ဧည့္၀တ္ေက်သည္ထားဦး.. ကုိယ့္အိမ္မွာ ဧည့္သည္ညအိပ္မွာ စိုးရိမ္ေနရတဲ့ ေခတ္ပ်က္မွာ ဘယ္သူ စိတ္ ခ်မ္းသာမွာလဲ။ ကိုယ့္ျပည္တြင္းမွာ သြားေရးလာေရးလဲ မလြယ္၊ စစ္ေရးေၾကာေရးကလဲ မ်ား၊ မသူေတာ္ေတြ ထင္တုိင္းက်ဲေနတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ မာမာကုိယ္တိုင္ ေဆးစစ္ၾကည့္လဲ ႏွလုံးေရာဂါရွိတယ္ ေျပာလုိက္မွာပဲ။ ကုိယ္တို႔ဆီမွာ စစ္မွန္တဲ့ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ မရွိလုိ႔သာ မသိရတာ။ မွတ္မိေသးလား.. Signature Camping တုန္းက လက္မွတ္ေလး ထိုးမိလို႔ မာမာကုိယ္တုိင္ တပတ္ေလာက္ ခပ္ရံြ႕ရံြ႕ ျဖစ္ေနတာေလ။ အဲဒါမ်ိဳးေတြဟာ ႏွလုံးေရာဂါရျခင္း အေၾကာင္းေတြထဲမွာ ပါတယ္ေလ။ ကဲ.. ဒီေတာ့ ေဆးသြားစစ္ဖို႔ ေခၚ သြားတဲ့သူမွာ အျပစ္အရွိဆုံးပဲ..” လို႔ ေျပာလုိက္ေတာ့ “မာမာမွာ အျပစ္ရွိတယ္၊ ဟုတ္လား..?” တဲ့။ “ေနာက္တာပါကြာ..။ ခုလို မာမာ အေမ့ကုိ ေစာင့္ေရွာက္တာၾကည့္ၿပီး တကယ္ဂုဏ္ယူပါတယ္။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သိထားေတာ့ ဆင္ျခင္လုိ႔ ရတာေပါ့။ ေစာင့္ေရွာက္လုိ႔ ပုိလြယ္တာေပါ့..” လို႔ ရွင္းျပလုိက္မွ “အင္း.. ဟုတ္သားပဲေလ..” လို႔ ဆုိကာ သက္သာရာရသြားေလရဲ႕။
ဒီေနရာမွာ အထက္က သတင္းစစ္တမ္းေလးဖတ္ၿပီး ခံစားမိတာက “က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈရွိ တဲ့ အေမရိကားမွာေတာင္ ဒီေလာက္ ႏွလုံးေရာဂါသည္မ်ားရင္ လူဦးေရ သန္းေပါင္း ၅၅ ေက်ာ္ရွိတဲ့ က်ေနာ္ တို႔ ဗမာႏိုင္ငံမွာ တကယ္လို႔မ်ား စနစ္တက် က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈနဲ႔အတူ စာရင္းျပဳစုလိုက္ရင္..
-ႏွလုံးေရာဂါရေနသည့္ ဗမာႏိုင္ငံသားေပါင္း…
-ႏွလုံးေရာဂါရွိခဲ့သူ ဗမာႏိုင္ငံသားေပါင္း…
-ႏွစ္စဥ္ ႏွလုံးေရာဂါဒဏ္ခံရသည့္ ဗမာႏိုင္ငံသားေပါင္း…
-ဗမာႏိုင္ငံသားေတြ အသက္ဆုံးရသည့္ အေၾကာင္းမ်ားအနက္ ႏွလုံးေရာဂါေၾကာင့္ ဆုံးသူေပါင္း…
-ႏွလုံးေရာဂါေၾကာင့္ ႏွစ္စဥ္ေသဆုံးသူ ဗမာႏိုင္ငံသားေပါင္း…
ဘယ္ေလာက္ဆိုၿပီး ထြက္ေပၚလာမဲ့ ဂဏန္းေတြကို ျမင္ေယာင္ကာ “ႏွလုံးသား ၿမိဳ႕ေတာ္” ဆုိတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ကားရွိသလို “ႏွလုံးေရာဂါ ႏိုင္ငံေတာ္” လို႔ပဲ ကမၺည္းတင္ရေလမလား..” လို႔ ေတြးရင္းေတြးရင္း က်ေနာ္ကုိယ္တိုင္ပင္ ႏွလုံးခုန္ႏႈန္းေတြ ျမန္လာေပမဲ့ ႏွလုံးအထူးကုနဲ႔ ျပဖို႔ေတာ့ ေၾကာက္ရြံ႕မိပါရဲ႕…
နီေသြး
ထုိင္းနယ္စပ္ ဒုကၡသည္စခန္းေတြ ႏုိင္ငံျခားပုိ႔မည့္ ပြဲစားေျခခ်င္းလိမ္ ရဲရင့္ျမင့္ေမာင္ / ၁၈ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၀၀၉ line
18.2.09 ေခတ္ျပိဳင္
တတိယႏိုင္ငံ ထြက္ခြာခြင့္ရေရးအတြက္ ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားသို႔ ဝင္ေရာက္လာသည့္ လူသစ္မ်ားကို အခေၾကးေငြယူၿပီး ႏိုင္ငံျခားထြက္ခြာခြင့္ရရန္ စီစဥ္ေပးသူမ်ားထဲတြင္ ဒုကၡသည္စခန္းမွ တာဝန္ရွိသူအခ်ဳိ႕ႏွင့္ ဝန္ထမ္းအခ်ဳိ႕ ပါဝင္ပတ္သက္မႈ ရွိသျဖင့္ မၾကာခင္ ကရင္ဒုကၡသည္ေကာ္မတီ KRC မွ ဝန္ထမ္းမ်ားလိုက္နာရန္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းခ်က္မ်ား ထုတ္ၿပီး အေရးယူမႈမ်ား ျပဳလုပ္သြားမည္ဟု မယ္လဒုကၡသည္စခန္းမွ တာဝန္ရွိသူတဦးက ေခတ္ၿပိဳင္သို႔ေျပာသည္။
မယ္လဒုကၡသည္စခန္း၏ ဒု-ဥကၠ႒ “ေစာထြန္းထြန္း” ဒီျပႆနာေတြကိုကိုင္တြယ္ဖို႔ ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က KRC အစည္းအေဝးမွာ ေဆြးေႏြးခဲ့ၿပီး ဝန္ထမ္းေတြလိုက္နာဖို႔ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြကို ထုတ္ျပန္ၿပီး စည္းကမ္းမလိုက္နာတဲ့သူေတြကို အေရးယူသြားမွာ ျဖစ္တယ္။ အဓိက အလြဲသံုးစားမႈနဲ႔ လာဘ္စားမႈ တိုက္ဖ်က္ေရးအတြက္ပဲ ျဖစ္တယ္။ ျပႆနာ အမ်ားဆံုးရွိတာက ႏို႔ဖိုး၊ အံုးဖ်န္နဲ႔ မယ္လစခန္းပဲဲျဖစ္တယ္" ဟုေျပာသည္။
လက္ရွိ မယ္လစခန္းတြင္ တရားဝင္ဒုကၡသည္ (၂၈,၇၀၀) ခန္႔ရွိၿပီး စာရင္းမဝင္ေသးသည့္ လူသစ္ဦးေရမွာ (၂၁,၁၁၈) ဦး ရွိသည္။ ၂၀၀၆-၂၀၀၇ ခုႏွစ္အတြင္း အသစ္ဝင္ေရာက္လာသူ (၁၃,၀၀၀) ထဲမွ (၈,၀၀၀) ခန္႔ကိုသာ ရိကၡာေပးႏိုင္မည့္ အေနအထား ရွိသည့္အတြက္ ဒုကၡသည္ တာဝန္ရွိသူမ်ားမွ စခန္းအတြင္း ကြင္းဆင္း၍ ရိကၡာေပးရန္ သင့္မသင့္စီိစစ္သြားမည္ ျဖစ္သည္ဟု ေစာထြန္းထြန္းက ဆက္ေျပာသည္။
တတိယႏုိင္ငံ ထြက္ခြင့္ရေရးႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး အဂတိလုိက္စားမႈ အမ်ားဆံုးစခန္း (၃) ခုတြင္ ျပည္တြင္းမွ ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္သူမ်ားေၾကာင့္ စခန္းတြင္း အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈမ်ား တေန႔ထက္ တေန႔ ပိုမိုဆိုးဝါးလာၿပီး အဂတိလိုက္စားမႈႏွင့္ ျပႆနာ႐ႈပ္ေထြးမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလ်က္ရွိေနသည္။ သို႔ေသာ္ ထိေရာက္သည့္ အေရးယူမႈမ်ား လံုးဝမရွိေသးေၾကာင္း၊ ျပည္တြင္းမွလူမ်ား အိုးအိမ္ျခံေျမ ေရာင္းၿပီး ေငြထုပ္ပိုက္ကာ ပြဲစားမ်ားအစီအစဥ္ျဖင့္ တတိယႏိုင္ငံ ထြက္ခြာခြင့္ရ ေရး ႀကိဳးပမ္းၾကရာမွ ဒုကၡသည္စခန္းသမိုင္းတြင္ မျဖစ္ေပၚဖူးသည့္ အ႐ႈပ္အရွင္းမ်ား ျဖစ္ခဲ့ရ သည္ဟု ဒုကၡသည္စခန္းတခုမွ ဘာသာေရးဆရာတဦးကေျပာသည္။
ဒုကၡသည္စခန္း ဝင္ရန္အတြက္ မယ္လႏွင့္ အံုးဖ်န္ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားတြင္ လူတဦးလွ်င္ အနည္းဆံုး ဘတ္ (၁၀,၀၀၀) ေပးရသည္ဟု စုံစမ္းသိရသည္။ ေငြေပးၿပီးစာရင္းမဝင္သူ တဦးက "က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔ တေယာက္တေသာင္းေပးတာ စာရင္းဝင္တဲ့လူ ရွိသလို၊ စာရင္းမဝင္ဘဲ ေငြကုန္ၿပီး ဖြတ္မရ ဓားမဆံုးျဖစ္သူေတြ အမ်ားႀကီးပဲဲ။ (၁၀,၀၀၀) ဆိုတာက စာရင္းဝင္ဖို႔ပဲဲ။ စာရင္းဝင္ၿပီး ရိကၡာစေကး ရရွိဖို႔က်ေတာ့ (၂၀,၀၀၀) ကေန (၃၀,၀၀၀) အထိ ေပးရတာေတြရွိတယ္။ ကိုယ္ကလည္း ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္လုပ္ထားေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုတိုင္လို႔ တိုင္ရမွန္းေတာင္ မသိဘူး" ဟုေခတ္ၿပိဳင္သို႔ေျပာသည္။
အထူးသျဖင့္ တတိယႏုိင္ငံ ထြက္ခြင့္ရေရးႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး အဂတိလုိက္စားမႈ အမ်ားဆုံးစခန္းမ်ားမွာ အံုးဖ်န္ႏွင့္ မယ္လစခန္းမ်ားျဖစ္သည္။ မၾကာမီ အေမရိကန္သို႔ ထြက္ခြာေတာ့မည့္ အံုးဖ်န္စခန္းတြင္ လူစားထိုး ဒုကၡသည္စာရင္းဝင္ထားသူတဦးက "ႏိုင္ငံျခားထြက္တဲ့အဆင့္ထိ ေရာက္ဖို႔ဆိုရင္ေတာ့ အနည္းဆံုး ဘတ္ေငြ (၅၀,၀၀၀) ေလာက္ရွိမယ္ဆိုရင္ လုပ္ေပးတဲ့ပြဲစားေတြ စခန္းထဲမွာ အရန္သင့္ရွိတယ္။ ေငြရွိဖို႔ပဲဲ လိုတယ္" ဟုေျပာသည္။
လူစားထုိးျခင္း ဆိုသည္မွာ ဒုကၡသည္စခန္းတြင္ ႏွစ္ရွည္ေနထိုင္သူအခ်ဳိ႕မွာ တတိယႏိုင္ငံသို႔ ထြက္ခြာလိုျခင္း မရွိသည့္အတြက္ ရပ္ကြက္မႉးမ်ားႏွင့္ ပြဲစားမ်ားကေငြေပးၿပီး ဒုကၡသည္အမည္ ေပါက္စာရင္းကို ျမန္မာႏိုင္ငံမွလာေရာက္သည့္ ေငြရွင္မ်ားႏွင့္ ေနရာအစားထိုးေပးျခင္းျဖစ္ သည္။ တနည္းဆုိရလ်င္ ဒုကၡသည္စခန္းတြင္ အေစာပုိင္းထဲက ေရာက္ေနသည့္ ကရင္ဒုကၡ သည္ အစစ္တဦး၏ စခန္းတြင္းေနသည့္ သက္တမ္းကာလကုိ အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္သည့္ သေဘာ ျဖစ္သည္။
ႏွစ္ရွည္ဒုကၡသည္တဦးျဖစ္သူ ေစာတေကာ္က "ငါတို႔မိသားစု (၃) ဦး နာမည္ေရာင္းဖို႔ ရပ္ကြက္လူႀကီးက ဘတ္ (၁၅,၀၀၀) ေပးတယ္။ လူႀကီးေျပာတာက ေငြလည္းရမယ္၊ စခန္းကထြက္စရာမလိုဘူး၊ အရင္လို ရိကၡာလည္း ဆက္ရမယ္ဆိုလို႔ ေရာင္းလိုက္တာ။ ရပ္ကြက္လူႀကီး ကတိတည္တယ္၊ အားလံုးအဆင္ေျပတယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ နာမည္အသစ္နဲ႔ ေနရတာေတာ့ ရွိတယ္" ဟုေျပာသည္။
ထိုင္းနယ္စပ္ ဒုကၡသည္စခန္းမွတဆင့္ အေမရိကန္သို႔ ထြက္ခြာခြင့္ရရန္ ႀကိဳးပမ္းေနၾကသူမ်ား ထဲတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အႏွ႔ံအျပားမွလာေရာက္သူမ်ားသာမက စင္ကာပူ၊ မေလးရွား၊ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ တို႔တြင္ အလုပ္လုပ္ေနသည့္ ျမန္မာတိုင္းရင္းသား အခ်ဳိ႕လည္း ပါဝင္ေနၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံကူး ပတ္စ္ပို႔ကိုင္ေဆာင္ေနသူမ်ားပါ စခန္းအတြင္းမွာ ဝင္ေရာက္လႈပ္ရွားလ်က္ရွိသည္ဟု ေခတ္ၿပိဳင္မွ စုံစမ္းသိရသည္။
ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မ်ားဆိုင္ရာ မဟာမင္းႀကီး႐ံုးႏွင့္ ထိုင္းအာဏာပိုင္မ်ား၏ အစီအစဥ္ျဖင့္ ျမန္မာဒုကၡသည္မ်ားကို တတိယႏိုင္ငံသို႔ ထြက္ခြာႏိုင္ေရးအတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံေနရာေဒသ အသီးသီးမွ လူမ်ားသည္ ေငြထုပ္ပိုက္ကာ တတိယႏိုင္ငံ ထြက္ခြာခြင့္ရေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းၾက ရာမွ စခန္းတာဝန္ရွိသူမ်ားႏွင့္ ဝန္ထမ္းမ်ားၾကားတြင္ အဂတိလိုက္စားမႈမ်ား တိုးပြားလာျခင္း ျဖစ္သည္။
ဒုကၡသည္အတုနည္းျဖင့္ အေမရိကန္သုိ႔ ေနာက္ဆုံးေပၚ လူကုန္ကူးျခင္း
Monday, February 2, 2009
ပထမအၾကိမ္ ျမန္မာေက်ာင္းသားရဟန္းေတာ္မ်ား Intensive English Course BPS ၊ ကႏၵီၿမိဳ႕၊ သီရိလကၤာႏိုင္ငံ
02.02.2009
ဇန္န၀ါရီလ ၁၂-ရက္ေန႔မွ ၂၁-ရက္ေန႔အထိ ၁၀-ရက္ Intensive English Course ကို သီရိလကၤာေရာက္ ျမန္မာေက်ာင္းသားရဟန္းေတာ္ အပါး-၃၀ တို႔ တက္ေရာက္ ၿပီးစီးခဲ့ၾကသည္။ ကုသိုလ္ပညာပါရမီအျဖစ္ သင္ၾကားေပးၾကေသာ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားမွာ---
၁။ Mr. Ken (USA)
၂။ Mr. Don (USA)
၃။ Mr. Raj (Canada)
၄။ Mr. Lal (Sri Lanka)
၅။ Mrs. Visakha (USA)
၆။ Mrs. Lalitha (Sri Lanka) တို႔ျဖစ္ၾကသည္။
သင္တန္းက်င္းပရန္ခန္းမကို ကႏၵီၿမိဳ႕ Buddhist Publication Society မွ ေမတၱာျဖင့္ ကူညီေပးခဲ့သည္။ သင္းတန္းက်င္းပစဥ္ ၁၀-ရက္အတြင္း၌လည္း ကႏၵီၿမိဳ႕မွ ဆြမ္းအလွဴရွင္မ်ားက ၃-ရက္တိတိ ေန႔ဆြမ္းမ်ား သဒၶါတရားထက္သန္စြာ လွဴဒါန္းခဲ့ၾကသည္။
သင္တန္းျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ Myanmar Student Monks Association (MSMA) မွ အဓိက စပြန္ဆာေပးလွဴဒါန္းခဲ့ပါသည္။
