28-8-2009
လမ္းခြဲၾကရေတာ့မယ္တဲ့
ဒီေန႔လား နက္ျဖန္လား မသိ
ဆံုေတြ႔ခဲ့တဲ့ တစ္ဘ၀တာအတြင္းမွာ
(ဒီခႏၶာအေပၚမွာ) ဘာမ်ား လိုအပ္ခဲ့လို႔လဲ
အရာရာ စိတ္တိုင္းက် ျဖစ္ေစခဲ့တာပါ…။
ငါ… ဘာလို႔မ်ား တံုးအခဲ့ပါလိမ့္
ဒီခႏၶာၾကီးကို ယုယၾကင္နာခဲ့သမွ်ဟာ
နာက်င္ေၾကကြဲရဖို႔ခ်ည္းပါလား
ပိုင္ဆိုင္တယ္ ထင္ထားမိေပမယ့္
အစကတည္းကိုက မရခဲ့တာပဲကြယ္…
ပိုင္ရွင္ရွိေနမွန္းလည္းမသိ
ျပန္အပ္ရမွာကိုလည္း မျမင္မိတဲ့
အမွတ္မရွိ အလိုက္မသိတတ္တဲ့ ငါက
ဆင္းရဲသစ္ေတြကိုပဲ အခါခါ သာယာမိ
ဘယ္အခ်ိန္မွမ်ား ေရငတ္ေျပပါ့မလဲ…။
အရႈံး အျမတ္ကို သံုးသပ္ၾကည့္တာ
အရင္းေတာင္ မရခဲ့ဖူးေပမယ့္
ဒီအရႈံးေတြမွာပဲ ေပ်ာ္၀င္ေနမိေတာ့
ရုန္းမရတဲ့ ၾကိဳးေတြကပဲ ရစ္ပတ္
ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းကႏွိပ္စက္လို႔ ျဖတ္ဖို႔ခက္ၿပီေလ…။
သစၥာဆိုတာ အမွန္အတိုင္းျမင္ျခင္းတဲ့…။
၀ိုးတ၀ါးမဟုတ္တဲ့ အသိေတြၾကားမွာ
ငါ… ရႈံးခ်က္ေတြလည္း မနာခ်င္ေတာ့ပါဘူး
ဒုကၡကိုလည္း မတြယ္တာခ်င္ေတာ့ပါဘူး
အဆံုးမရွိတဲ့ ဘ၀ပင္လယ္က ရုန္းထြက္လို႔
ေအးခ်မ္းတဲ့ သံသရာဖ်က္လမ္းကိုပဲ ဆက္လွမ္းပါရေစေတာ့…။
ဓမၼရနံ႔ဘေလာ့မွ
ကူးယူးေဖၚျပပါသည္
Friday, August 28, 2009
အရႈံးရဲ႕ အျမတ္...။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment