မစိမ္းလန္း မလွပႏိုင္ေတာ့တဲ့ မိန္းမလွကြ်န္း

05-06-2008
နာဂစ္အလြန္ တလအၾကာ မိန္းမလွကၽြန္း (ဓာတ္ပံု - မိုးေအာင္တင္/ဧရာဝတီ)

ကၽြန္းကမ္းပါး တေလွ်ာက္ အိမ္တိုင္အက်ိဳးေတြ၊ ဖက္မိုးစေတြ၊ အပ်က္အစီးေတြ ကေတာင္လို ပံုေန၊ ဒီေရေတာပင္ေတြက အပ်က္အစီးေတြနဲ႔ ေရလိႈင္းေၾကာင့္လဲၿပိဳက်ေနၿပီး အဲဒီအပ်က္အစီး ၾကားထဲမွာ ၀ါက်င့္က်င့္နဲ႔ လူပံုမပီတပီ၊ နီးလာတဲ့အခါ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ေတာ့ ေရဒဏ္ ေနဒဏ္ေၾကာင့္ ေဆြးေျမ့စျပဳေနတဲ့ လူအေလာင္း တေလာင္း ျဖစ္ေနပါတယ္။

အေရာင္က အျဖဴနဲ႔ အ၀ါၾကား လက္ေခ်ာင္းေတြ ေပၚေနေသးၿပီး ေျခေထာက္ႏွစ္ဘက္ကားလ်က္ လက္ကေဘးကိုတြဲလ်က္ က်ေနပါတယ္။ ျမစ္ထဲမွာ တိုက္ခတ္လာတဲ့ ေလမွာေတာ့ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ သခၤ်ဴိင္းေျမတူးတဲ့ အခါရတတ္တဲ့ အပုပ္ န႔ံက လြင့္ပါလာပါတယ္။

အခုလို အပ်က္အစီးနဲ႔ အေလာင္းေတြ ၾကားထဲမွာ ေလွကေလးေတြ ကမ္းကပ္ၿပီး ဓားမတေခ်ာင္းနဲ႔ အိမ္တိုင္အေဟာင္း၊ သစ္တိုသစ္စ၊ အသံုးအေဆာင္ ပရိေဘာဂ အေဟာင္းေတြကို လွန္ေလွာရွာေဖြေနသူ အမ်ားအျပားကို ေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။ ဒီလိုရွာေဖြေနသူေတြကေတာ့ ဘိုကေလးျမစ္ေၾကာတေလွ်ာက္မွာရွိတဲ့ ရြာေတြမွာ ေနထိုင္သူေတြ၊ ေခ်ာင္းသြယ္ထဲက ရြာသားေတြပါ။ ေခြးတေကာင္ ႏွစ္ေကာင္ကိုလည္း အပ်က္ အစီးအၾကားမွာ အစာရွာေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။

မုန္တိုင္းမတိုင္မီက စိမ္းလန္းၿပီး ဒီေရေတာေပါက္တဲ့ သစ္ပင္ေတြနဲ႔ ပိတ္ေနလို႔ ေဒသခံေတြကပိတ္ေတာလို႔ ေခၚဆိုၾကတဲ့ ေဘးမဲ့ေတာ မိန္းမလွကၽြန္းဟာ အခုေတာ့ လူေသအပုပ္နံ႔ေတြ၊ အိမ္ၿပိဳ အပ်က္အစီးေတြ အေလာင္းေတြနဲ႔ စိတ္မခ်မ္းေျမ့ စရာ ျမင္ကြင္းနဲ႔ ကၽြန္းတကၽြန္းျဖစ္ေနပါတယ္။ ယခင္ကလို ေဘးမဲ့ေတာဆိုတဲ့ ျမင္ကြင္းထက္ နာဂစ္ရဲ့ ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္ ေတြ မေပ်ာက္ေသးတာကို ျပသေနသလို ရြာေတြမွာ ေနထိုင္သူမ်ားရဲ့ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး အေျခအေနကိုလည္း ေဖၚၾကဴးေနသလိုပါပဲ။

ျပင္းထန္လြန္းလွတဲ့ နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ မိန္းမလွကၽြန္းရဲ့ တဘက္ကမ္း အေနာက္ဘက္ တေၾကာက ရြာေတြ၄၊ ၅၊ ၆ မိုင္ အကြာမွာရွိတဲ့ ရြာကအိမ္ေတြ၊ လူေတြနဲ႔ အပ်က္အစီးေတြအားလံုး ျမစ္ကိုျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး မိန္းမလွကၽြန္းေပၚမွာ လာ တင္က်န္ ေနခဲ့တာပါ။ အပ်က္အစီးေတြနဲ႔ မိန္းမလွကၽြန္းရဲ့ ျမင္ကြင္းဟာ ယခင္နဲ႔မတူဘဲ အေ၀းကၾကည့္ကတည္းက ညိဳမြဲမြဲ အေရာင္ အဆင္းျဖစ္ေနပါတယ္။

အသက္ ၃၀ေက်ာ္ ကိုျမင့္သန္းဦး ဟာ မိန္းမလွကၽြန္းကမ္းပါး တေလွ်ာက္ ပစၥည္း လာရွာၾကတဲ့ သူေတြထဲက တဦးပါ၊ ကၽြန္းရဲ့ ေနာက္ဘက္က်တဲ့ ႀကိမ္ေခ်ာင္းႀကီးရြာစုအပိုင္ အျပင္မရမ္းရြာမွာ ေနထိုင္ပါတယ္။ နာဂစ္မုန္တိုင္းထဲမွာ တအိမ္ တည္း အတူေနသူ မိသားစုေဆြမ်ိဳး ၁၃ ေယာက္စလံုး အသက္ဆံုးရံႈးၿပီး သူတဦးတည္း အသက္ရွင္ က်န္ရစ္ပါတယ္။

အျပင္မရမ္းရြာမွာ လူဦးေရ ၄၀၀ ေက်ာ္ ရွိတဲ့အနက္ ၂၂ ေယာက္သာ အသက္ရွင္က်န္ရစ္တယ္ လို႔ သူကေျပာပါတယ္။ ႀကိမ္ေခ်ာင္ႀကီးေက်းရြာအုပ္စုဟာ နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ အသက္ဆံုးရံႈးမႈ အမ်ားဆံုးရြာအုပ္စုထဲက တစုပါ။ အိမ္ေျခ ၄ေထာင္ေက်ာ္ မွာ စုစုေပါင္း လူ၅၀၀ေက်ာ္သာ ရွင္က်န္ရစ္တယ္လို႔လည္း ကိုျမင့္သန္းဦးကပဲ ေျပာပါတယ္။

သူက “ရြာမွာ ဘယ္သူမွ ျပန္မေနေေသးေပမယ့္ ရြာေလးငါးရြာ စုၿပီး တရြာ ျပန္ေဆာက္ေနၾကမွာ ဆိုေတာ့ အိမ္ေဆာက္ စရာ တုိင္ေလး၊ သစ္ေလး လာရွာတာပါ” လို႔ေျပာပါတယ္။ ယခင္က လယ္သူရင္းငွား လုပ္ကိုင္ၿပီး အခုေတာ့ လယ္ျပန္လုပ္ ဖို႔ ကၽြဲႏြား၊ မ်ိဳးစပါးဘာမွ မရွိေတာ့ အကူအညီက ေပးေ၀တဲ့ စားစရာဆန္ကိုသာ အားကိုးေနရတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။

အိမ္ေဆာက္ဖို႔ ဘာအကူအညီမွ မရဘူးလား လို႔ေမးေတာ့“ က်ေနာ္တို႔ ရြာမွာေတာ့ အိမ္ေဆာက္ဖို႔ အခုထိ ဘာအကူ အညီမွ မရေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီမွာအိမ္ျပန္ေဆာက္ရင္ သံုးလို႔ရမယ့္ ဟာေတြလာရွာတာပါ” လု႔ိဆိုပါတယ္။

ေလွထဲမွာေတာ့ နတ္ရုပ္တရုပ္နဲ႔ ပ်ဥ္တိုပ်ဥ္စတခ်ိဳ႕ကို ေတြ႕ရပါတယ္။ စိတ္မခ်မ္းေျမ့စရာ အပ်က္အစီးေတြ ၾကားထဲ၊ အေလာင္းေတြၾကားထဲမွာ ဘာေၾကာင့္ လာရွာေဖြေနၾကတာလဲ။ အစိုးရေျပာတဲ့ကယ္ဆယ္ေရး ၿပီးဆံုးၿပီ၊ ျပန္လည္ထူ ေထာင္ေရး လုပ္ကိုင္ေနၿပီဆိုတာဟာ လက္ေတြ႕မွာ တကယ္ေရာ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး အကူအညီေတြရၾကပါသလား၊ တီဗီထဲ သတင္းစာထဲမွာပဲေရးေန ဓာတ္ပံုရိုက္ၿပီးေဖၚျပေနေပမယ့္ တကယ့္လက္ေတြ႕ ဘ၀ေတြက ဘယ္လိုေနထုိင္ အသက္ရွင္ေနသလဲဆိုတာ ဆန္းစစ္ၾကည့္စရာပါ။

နာဂစ္မုန္တိုင္းေဘးဒဏ္ခံစားရတဲ့ ဧရာ၀တီတိုင္းနဲ႔ ရန္ကုန္တိုင္းၿမိဳ႕နယ္ တခ်ိဳ႕မွ ဒုကၡသည္ေတြအတြက္ ႏိုင္ငံတကာ ကအကူအညီေတြ ေဒၚလာသန္း ၁၀၀ေက်ာ္ ေပးအပ္ဖို႔ကတိျပဳထားသလို ကုလသမဂၢရဲ့ လက္၀ယ္ကို ကတိျပဳေငြရဲ့ ၆၃ ရာခိုင္ႏႈန္း ေရာက္ရွိေနၿပီလို႔ ကုလသမဂၢက ထုတ္ျပန္တဲ့ ကိန္းဂဏန္းအရသိရပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ေမလေနာက္ဆံုးပတ္အတြင္း မွာ ရန္ကုန္ေလဆိပ္ကိုေရာက္ရွိလာတဲ့ ကယ္ဆယ္ေရး ပစည္း တန္ခ်ိန္ ၇၀၀၀ ေက်ာ္ ရွိေနပါၿပီ။ ဒုကၡသည္ အမ်ားစုကေတာ့ ဆန္ကလြဲရင္ ဘာမွမရေသးဘူးလို႔ ဆိုၾကပါတယ္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ မုန္တိုင္းဒဏ္ခံစားရတဲ့ လပြတၱာ၊ ဘိုကေလး၊ ကြမ္းၿခံကုန္း၊ ဖ်ာပံု၊ ေမာ္လၿမိဳင္ကၽြန္းဘက္ဆီ ေန႔စဥ္ စစ္ ထရပ္ကားေတြ၊ ပုဂၢလိကကုမၸဏီပိုင္ ကားေတြနဲ႔သယ္ေဆာင္ေနတာ ျမင္ေတြ႕ေနရပါတယ္။

လပြတၱာ၊ ေဒးဒရဲ၊ ဘိုကေလးၿမိဳ႕ေတြက ကယ္ဆယ္ေရးစခန္း အေဆာက္အဦေတြထဲမွာ ႏိုင္ငံတကာ ကအကူအညီေတြကို စုပံုထားၿပီး အဲဒီစခန္းေတြမွာပဲ ႏိုင္ငံတကာကလွဴဒါန္းတဲ့ ဂ်င္နေရတာနဲ႔ ညဘက္ဆိုမီးေတြထိန္ေနပါတယ္။ က်န္တဲ့ ၿမိဳ႕ေတြ ရပ္ကြက္ေတြ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေတြကေတာ့ အေမွာင္ထဲမွာ မီးမွိတ္တုတ္နဲ႔ ေနထိုင္ၾကတာ ေတြ႕ရပါတယ္။

လူေတြလက္ထဲ မွာလည္း ဘယ္ႏိုင္ငံတကာက အကူအညီပစၥည္းေတြကို အစိုးရက ေ၀ငွတာ မေတြ႕ရေသးပါဘူး။ နယ္ စည္း မျခားဆရာ၀န္မ်ား အဖြဲ႕လို ႏိုင္ငံတကာ အန္ဂ်ီအိုက တိုက္ရိုက္ေ၀ငွလို႔ ျခင္ေထာင္၊ ေရပံုး၊ တကိုယ္ေရသန္႔ရွင္းမႈ ရရွိတာမ်ိဳးေတာ့ ရွိပါတယ္။

မုန္တိုင္းဒဏ္ခံရသူ ၂ သန္းခြဲအနက္ ၁.၃ သန္းေက်ာ္ဆီ အကူအညီေတြ ေရာက္ရွိၿပီးျဖစ္တယ္လို႔လည္း ကုလသမဂၢရဲ့ စာရင္းေကာက္ယူမႈအရ သိရပါတယ္။ ဒီ ၁.၃ သန္းဟာ စားေရးေနေရး ဖူလံုေအာင္ေထာက္ပံ့ ေပးႏိုင္တာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ တႀကိမ္လက္ခံရရွိတဲ့ သူေတြကအမ်ားစုလား ဆိုတဲ့ အခ်က္ကိုကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းေတြမွာ လုပ္အားေပးလုပ္ကိုင္ ေနသူေတြက ေမးခြန္းထုတ္ၾကပါတယ္။

ကြမ္းျခံကုန္းၿမိဳ႕နယ္ထဲမွ ေတာေက်ာင္းရြာသူ မလွ၀င္းက“မုန္တိုင္းတုိက္လို႔ ကြမ္းရြက္စိုက္ခင္းေတြ လဲကုန္ၿပီ၊ အခုျပန္ စိုက္စရာ ကြမ္းမ်ိဳးလဲမရွိဘူး။ ရွိတယ္လို႔ ေျပာသံၾကားတဲ့ ေနရာမွာလည္းေစ်းေတြကေခါင္ခုိက္ေနတယ္၊ ကြမ္းမ်ိဳး တေထာင္ ကို ၅ ေသာင္းခြဲ ဆိုေတာ့ ၀ယ္ဖို႔ပိုက္ဆံလည္းမရွိေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းမသိဘူး။ အခုေတာ့ ေန႔တိုင္း အလွဴ ရွင္ေတြ လာေ၀တဲ့ ဆန္နဲ႔ စားစရာကို ပဲအားကိုးေနရတယ္။ မုန္တိုင္းတိုက္ၿပီးစ ပထမတပတ္ အေျခအေနကေတာ့ အဆိုး ဆံုးပဲ၊ ေရစိုသြားတဲ့ ဆန္ေလးကို ခ်က္ၿပီး ေလတိုက္လို႔ ေႀကြက်တဲ့ သရက္သီးစိမ္းနဲ႔ စားရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က မေသသြား တာ ကံဆိုးတယ္လို႔ ညည္းမိတယ္။ ေသသြားရင္အခုလို ဒုကၡေတြခံရမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔ ေတြးမိတယ္” ဟုေျပာဆို ပါ တယ္။

အလွဴရွင္ ေပးေ၀သည့္ ဆန္နဲ႔စားစရာကို ေစာင့္ရာမွာလည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လမ္းမေပၚ ထြက္ေစာင့္ ခြင့္ မရွိပါ။ ရြာမွ ကားလမ္းသို႔ အထြက္ လမ္းထိပ္မွာ စစ္သားနဲ႔ လံုထိန္းရဲေတြ တဲထိုးၿပီး ေစာင့္ေနၾကတာကို ေကာ့မွဴး ကြမ္းၿခံကုန္း၊ ေဒးဒရဲ တေလွ်ာက္ နက္ျပာေရာင္ေတြ လႊမ္းေနေလာက္ေအာင္ ေတြ႕ရပါတယ္။။ ဒါေၾကာင့္ ဒုကၡသည္ေတြဟာ ကားလမ္းမွ တမိုင္ အကြာေလာက္ ရြာခ်င္းဆက္တဲ့ လမ္းေဘးကသစ္ပင္တပင္ေအာက္မွာ အလွဴရွင္ကားေတြကို တေန႔လံုးေမွ်ာ္ၾကရပါတယ္္။

အလွဴရွင္ကားတခ်ိဳ႕က အခုလိုရြာႀကိဳရြာၾကားထိ ၀င္လာၿပီး ေပးတတ္တာေၾကာင့္ တေန႔ကို ဆန္ ၄ ဘူး၊ ၆ ဘူးခန္႔ နဲ႔တျခား ေခါက္ဆြဲေျခာက္လို စားစရာေတြ ရတတ္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။

ဒီရြာမွာ ဗုဒၶဘာသာ ကရင္လူမ်ိဳး အမ်ားစုေနထိုင္ၾကၿပီး လယ္လုပ္၊ ကြမ္းစိုက္တဲ့ အလုပ္နဲ႔ အသက္ ေမြးၾကပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းလုပ္ငန္း ျပန္လည္ထူေထာင္ဖို႔ အာဏာပိုင္ အစိုးရလည္း ထိထိေရာက္ေရာက္ ဘာမွ လုပ္ကိုင္တာ မရွိေသးပါဘူး။ မ်က္စိတဆံုး ျမင္ရတဲ့ လယ္ေတြထဲမွာ လယ္ထြန္ေနတဲ့ ျမင္ကြင္း မေတြ႕ရ သေလာက္ပါ။

ကြမ္းျခံကုန္းၿမိဳ႕အ၀င္နဲ႕ၿမိဳ႕အထြက္ ကားလမ္းေဘး လယ္ကြက္တခ်ိဳ႕သာ တရုတ္လုပ္ ထြန္စက္အေသးေတြနဲ႔ ထြန္ယက္ျပ ေနတာျမင္ရပါတယ္။ အစိုးရက အဲဒီေနရာကို ဓာတ္ပံုရိုက္၊ ဗီဒီယိုရိုက္ၿပီး သတင္းစာထဲ တီဗီထဲမွာ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းလုပ္ေနၿပီလို႔ ေဖၚျပေနေပမယ့္ နည္းနည္းလွမ္းသြားတဲ့ ေနရာကလယ္ေတြမွာေတာ့ ကိုင္းျမက္ေတြ ေပါက္ ေနတာ ကိုသာ ျမင္ေတြ႕ရပါတယ္။

ဘုိကေလးျမစ္ေၾကာင္းတေလွ်ာက္ ေတာင္ဘက္ကို စုန္ဆင္းသြားတဲ့အခါ ျမင္ေတြ႕ရတဲ့ ရြာေတြနဲ႔ လယ္ေတြမွာလည္း ထြန္ယက္ေနတာ မေတြ႕ရသေလာက္ကို ရွားပါးလ်က္ရွိပါတယ္။ ေပါင္းျမက္ေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတဲ့ လယ္ကြက္ေတြသာ ေတြ႕ ေနရပါတယ္။ နာဂစ္မုန္တိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္ ကၽြဲ ႏြားေတြ ေသဆံုးကုန္ၿပီး မ်ိဳးစပါးေတြလည္း ေရစိုတဲ့ဟာစို၊ ေမ်ာပါတာေမ်ာ ပါသြားတာေၾကာင့္ ျပန္လည္ထူေထာင္ဖို႔ ႀကီးမားတဲ့ အခက္အခဲေတြရွိေနပါတယ္။

ေဟမန္လတာဆိုတဲ့ ရြာကေလးဟာ ဘိုကေလးၿမိဳ႕ရဲ့ အထက္ဘက္က်ၿပီး ဘိုကေလးက ေရလမ္းနဲ႔ တနာရီသာသာ အကြာ မွာရွိပါတယ္။ အဲဒီရြာမွာ ေနထိုင္ၿပီးလယ္လုပ္ၿပီး အသက္ေမြးတဲ့ အသက္၂၄ ႏွစ္ အရြယ္ ကိုလႈိင္ထြန္းက “က်ေနာ္တို႔ မိသား စုမွာ လယ္ ၁၀ ဧက ရွိတယ္။ ကၽြဲ ၄ေကာင္နဲ႔ လယ္လုပ္ခဲ့တာ၊ အခုေတာ့ ကၽြဲေတြလဲေသ၊ မ်ိဳးစပါးလည္းဆံုးၿပီ ဆိုေတာ့ ဒီတမိုးေတာ့ ဘာမွလုပ္ႏိုင္မယ္ မထင္ေတာ့ဘူး။ ထြန္စက္၊ ဒီဇယ္ဆီ၊ မ်ိဳးစပါးဆိုတာ မ၀ယ္ႏိုင္ဘူး၊ အဲဒီအတြက္ ဘယ္က အကူအညီမွလည္း မရေသးဘူး၊ ဒီအခ်ိန္မွာမစႏိုင္ရင္မမီေတာ့ဘူး”လို႔ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ေျပာဆိုပါတယ္။

နာဂစ္ မုန္တိုင္းအၿပီးတလ အၾကာမွာ မုန္တိုင္းဒဏ္ခံစားရသူအမ်ားစုရဲ့ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း လုပ္ငန္းကို ျပန္လည္ ထူေထာင္ေပးႏိုင္တဲ့ အရိပ္အေရာင္ထင္ထင္ရွားရွား မျမင္ရေသးပါဘူး။ တလသာၾကာေပမယ့္ ပ်က္စီးသြားတဲ့ အိမ္ကို မျပင္ႏိုင္ေသးဘဲ ထမင္းနပ္မွန္ေအာင္စားရဖို႔ ရုန္းကန္ေနရဆဲ၊ ကယ္ဆယ္ေရး အလွဴစားနပ္ရိကၡာကို ေမွ်ာ္လင့္ေနရဆဲ ျဖစ္တာကို ေတြ႕ရပါတယ္။

ဘိုကေလးၿမိဳ႕ကအျပန္ ည ၁၀နာရီခြဲ ရွိတဲ့အခ်ိန္ ဘိုကေလး ဖ်ာပံုကားလမ္းနံေဘးမွာ ၀ါးထရံအပိုင္းအစေတြကို ခင္းၿပီး အိပ္ေနတဲ့ မိန္းမ၊ ေယာက်္ား အမ်ားအျပားကိုလည္း ေတြ႕ျမင္ေနရဆဲပါ။ ကားလမ္းနံေဘးက ၿပိဳပ်က္သြားတဲ့ အိမ္ေနရာမွာ လူ၀င္ရရံုဘက္၊ ပလတ္စတစ္စအမိုးေအာက္မွာလည္း အိပ္ေနၾကတာ အျပည့္ပါပဲ။
မအိပ္ႏိုင္ေသးတဲ့ ေက်းရြာသားေတြကလည္း ကားမီးေရာင္ေတြ႕တဲ့အခါ ပုဂၢလိက အလွဴ႕ရွင္ကားေတြမ်ားလားဆိုၿပီး ခ်ေပးမယ့္ ဆန္နဲ႔ အစားအစာကို လမ္းေဘး တေလွ်ာက္မွာ လက္ေနာက္ပစ္ၿပီးေမွ်ာ္လင့္ ေနၾကတာကို ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရပါ တယ္။ ။